Czy ludzkie DNA składające się z 6 miliardów sekwencji chemicznych dosłownie kilku par zasad jest naturalnym, samoistnym tworem? Czy to w ogóle możliwe?

Wg niezależnych badaczy jest to podobnie prawdopodobne jak to, że stado szympansów wpuszczone na złomowisko wybuduje nowego Jumbo Jeta, lub po eksplozji w bibliotece powstanie nowy wielki słownik. Nawet dziś genetycy nie wiedzą jak działa to sekretne oprogramowanie. Dlaczego wyrasta nam np. 5, a nie 3 lub 8 palców? Dlaczego w ogóle palce wyrastają itd.? Wg Dana Wintera genetycy są dopiero na etapie przedszkola. Znają już wszystkie literki, ale nie potrafią czytać wyrazów, zdań, a o całej książce nawet nie wspominając.

Sprzedał miliony książek opowiadających o przybyszach z planety Nibiru, którzy umieścili ludzi na ich obecnej ścieżce ewolucji.

Skąd pochodzi ludzkość?

Jeśli masz zamiar zapytać o to Zecharię Sitchina, to przygotują się na scenariusz rodem z „Planety małp” – statki kosmiczne i hieroglify, genetyczne mutacje i zbuntowani obcy w kopalniach złota.

To brzmi jak science-fiction, ale Sitchin jest przekonany, że dokładnie tak to wyglądało setki tysięcy lat temu w Mezopotamii. Mówi, że ludzie zostali genetycznie zmodyfikowani przez istoty pozaziemskie oraz wskazuje na starożytne teksty, by to udowodnić.

"Dwunasta planeta" - pionierska książka Zecharii Sitchina jest ponownie dostępna w języku francuskim. Została w całości wydana przez Louise Courteau Editrice Inc. of Quebec, Canada. Książka jest rozprowadzana we Francji oraz w innych francuskojęzycznych krajach.

Ogólnodostępność tej książki po francusku jest bardzo na czasie. Jak sugerowały wcześniejsze komentarze w tej rubryce Francuscy naukowcy, a w szczególności astronomowie byli świadomi istnienia książki i wspomogli nią swoje teorie. Ostatnim przykładem jest tutaj list do redaktora magazynu Nature dotyczący publikacji pewnego francuskiego profesora. Oto co napisał Sitchin:

Nie, to nie jest (jeszcze) cytat z raportu w naukowym czasopiśmie "Natura", ale jest to wniosek z badań sześciu astronomów (włączając jednego z NASA) opublikowany w tym czasopiśmie 16 lipca 2009.

Pas Asteroid pomiędzy Marsem a Jowiszem, jest przypuszczalnie pozostałością "czegoś" co tam było, ale się rozpadło. Jak jest zatem możliwe, że Pas zawiera okruchy i kawałki materii występującej tylko na krańcach Układu Słonecznego? Zagadka jest dodatkowo utrudniona faktem, że te dziwne okruchy i kawałki są bogate w materię organiczną. Odkrycie głosi, że te okruchy i kawałki w Pasie Asteroid są pozostałością po "obiektach transneptunowych", które przechodząc przez Pas jako komety lub obiekty kometopodobne zderzają się z asteroidami pozostawiając po sobie ślad.